BALLADE VAN DE KROONDUIF

Bekijkt u nu dit monument

U ziet de tropenzon erin verbeeld,

die met haar zwoele warmte

het rijk van Insulinde

zo genereus bedeelt.

U ziet de koppen van karbouwen

en u herkent de kracht, waarmee

zij hielpen 't land verbouwen –

de sawah's, hier in steen geïmiteerd.

Maar hier wordt niet alleen

die éne parel

aan de Gordel van Smaragd.

Het eiland Java met zijn vruchtbaarheid

in beeld gebracht.

O, nee, u ziet de Kroonduif toch,

symbool destijds van Neerlands

Nieuw-Guinea; het mooiste sluitstuk

van die Gordel van Smaragd,

dat Nederland zich hoe dan ook,

in lengte van jaren had toebedacht.

Helaas- dat droombeeld ging niet op.

U hebt in trouwe dienstplicht,

maar vergeefs dat mooie land

met Kroonduif en met Vogelkop

beschermd als laatste krijgsmacht,

in de oost.

Als laatste sluitstuk van het overzees bewind.

Een schrale troost.

U wist het zelf ook, al gauw;

het was de wereldpolitiek

die het 'Den Haag' voorschreef

dat Nieuw-Guinea als Irian Jaja

met Papoea-volk en al

voor Nederland niet behouden bleef.

Het doet niets af

aan wat u daar met inzet

en met vlagge-trouw

met hoog moreel en zware offers

hebt volbracht.

En wat u overbleef was rouw

om al die kameraden, die nog

te land, ter zee en in de lucht

het hoogste offer hebben gebracht,

in het zo late eind

van een vergeefse strijd

om dat laatste juweel

van die Gordel van Smaragd.

Neem nu, ondanks uw eigen pijn

in ziel of lichaam

een ogenblik hun naam

in uw gedachten,

opdat zij in de stilte van dit park

en bij de erewacht van deze oude bomen

in het haast tropisch licht van deze zon

en door de Kroonduif zelf gedragen

weer even levend bij ons komen.