Basisschool Neel 2021

Gedicht geschreven én voorgedragen door leerlingen van basisschool Neel uit Roermond ter gelegenheid van de 34e Herdenking op 4 september 2021

-NICK-
Jongens nog, tieners
Gewoon van straat geplukt! Op een boot geplaatst en weg waren ze, naar een vreemd land
vechten om Indonesië terug te krijgen, eenzaam als een vriendengroep zonder vrienden.
Alsof de wereld jou verlaten heeft.

-RASHA-
De oorlog kijkt je aan
Met bloeddorstige ogen.
Koude nachten trekken door je heen, je wilt terug
Maar je zit opgesloten in een zwart gat
Miste je je familie als bloemen in een bloemenveld?
Voelde u zich bang en eenzaam? Brandde de pijn van het afscheid van ouders en familie.

-MARAH-
Zo verlaten, zo alleen alsof jij alleen
in een verwoeste omgeving op deze aarde leeft.
Een zwarte tijd.
Jouw hart wordt doorboord door verdriet de harten van anderen, door kogels.
Niet weten of ze morgen nog leven.
Niet weten
wat je nog te wachten staat.

-BRITT-
Zo donker als de nacht.
Vrienden verliezen.
Eenzaam als een verlaten dorp.
Grauw als een grijze kamer.
Wie miste je het meest?
Wat is het dierbaarste dat je bent verloren?
Waar ging het er het vreselijkst aan toe?
Wanneer miste je je familie het ergst?
Waarom ben je gedwongen om te vechten?
Vragen zonder antwoord, voor altijd.

-HAILEY-
Met welk gevoel kwam je terug?
De hoop op een warm welkom?
Niets was minder waar, slechts verdriet, machteloosheid, verslagenheid en onbegrip Daarna gingen de donkere dagen langzaam voorbij. Maar jullie moeten weten dat we allemaal in jullie geloven.
Al tonen we het soms niet.
We zijn trots op jullie.

-NICK-
Kunnen we niet afspreken als mensen onder elkaar

-RASHA-
Dat we nooit meer oorlog voeren

-MARAH-
Voortaan altijd, iedereen vrij

-BRITT-
Als een vogel die uit zijn kooi vliegt

-HAILEY-
Kunnen we niet gewoon samen afspreken

-RASHA-
Nooit meer oorlog, altijd vrij.