Pierre Huyskens 1990
Poëtisch-proza geschreven en voorgedragen door Pierre Huyskens ter gelegenheid van de 3e Herdenking op vrijdag 7 september 1990
DE WACHTERS BIJ HUN NAAM
Nog even -
en u zult oog in oog staan
met zijn naam,
zoals die ook gegrift is
in Gods hand
en zoals zijn vader, heel behoedzaam,
die gespeld heeft
voor de Burgerlijke Stand,
nog niet bevroedend dat die naam
als legernummer op zou gaan
in dienst van het vaderland.
Dat nummer werd weer naam
en duidelijk, cursief,
om misverstanden uit te sluiten,
pas ingevuld
in die korte, voorgedrukte brief
die de minister van de krijgsmacht
tot zijn leedwezen verzenden moest
toen dat weer naam geworden legernummer
het hoogste offer had gebracht.
Vanaf vandaag
is hij geen nummer meer
of optelcijfer in 't getal;
van al
dat sneuvelen moest in een vergeefse strijd,
die men het liefst verbant naar de vergetelheid.
Vanaf vandaag
staan wachters bij zijn naam:
de zuilen in dit park,
die duizenden van namen dragen,
zoals die mogelijk zijn van A tot Z,
tussen van Aalderen en van Zwieten
en tussen Cohen, Janssen en Mohammed.
En door heel die gigantische guirlande
van namen in oer-Nederlands
slingeren zich de Indische namen
als een exotische bloemenkrans.
Zo zijn krijgsmacht en KNIL
in elkaar verweven,
zo is Aan hun moed en hun dappere dood
de juiste naam gegeven.
Nog even -
en u zult oog in oog staan
ook met uw eigen naam
die u hem destijds hebt gegeven
voor een veel langer leven
dan hèm beschoren was.
Leg gerust uw hand
op al de letters,
die hij in zijn onverwachte lot
heeft meegenomen naar Jahweh,
naar Allah of naar God.
En u zult voelen, met uw ogen dicht,
hoe diep die naam is gegraveerd
zodat de tand des tijds
hem in der eeuwigheid niet deert.
De tijd zal zelfs het staal
der wachters patineren
en zo hun namen diepgaand eren
met nog meer reliëf.
De zon zal héél die litanie
van namen aanlichten
en met hun eigen schaduwen her-etsen.
En de regen zal die
duizendvoudige gravure
niet kwetsen,
maar zijn druppels als glazuren
tranen hechten
Aan elke letter van hun naam.
Eén zuil is blank:
hij wacht nog op degenen
die slechts bekend bij God
naamloos zijn verdwenen
of vermist
en naar wier graf vergeefs
en zo lang al wordt gegist.
Dit monument is nu voltooid:
een sarcofaag in het zwatelend groen
van dit Roermondse park;
een ark ter nagedachtenis
en een gebed
in staal en steen
voor allen,
van A tot en met Z
die met de naam van hun vader
in de Gordel van Smaragd
het hoogste offer hebben gebracht.